Αειφόρο σχολείο

Στις 15 Οκτωβρίου γιορτάζεται η παγκόσμια ημέρα του Λευκού Μπαστουνιού.
Το λευκό μπαστούνι, είναι το τεχνικό βοήθημα που χρησιμοποιούν τα άτομα με πρόβλημα όρασης για να εντοπίζουν και να αποφεύγουν τα εμπόδια στην πορεία τους, στην προσπάθεια τους να κινούνται αυτόνομα και με ασφάλεια.

Το 35ο Δημοτικό Σχολείο Πειραιά είναι ένα «ιδιαίτερο» σχολείο, στο οποίο για πρώτη φορά εφαρμόστηκε πριν από είκοσι χρόνια το Πρότυπο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα Ένταξης τυφλών μαθητών «’Ηλιος» σε κοινή τάξη με την υπόλοιπη μαθητική κοινότητα.

Κάθε χρόνο, αυτή την ημέρα,  το εν λόγω σχολείο οργανώνει εκστρατεία ενημέρωσης για τα άτομα με προβλήματα όρασης στην πλατεία Κοραή στον Πειραιά. Οι μαθήτριες της Α’ τάξης του Σχολείου μας, καθώς και του Β2΄τμήματος, συμμετείχαν στην εκδήλωση και ενημερώθηκαν από νεαρά άτομα  - πρώην μαθητές του 35^ου Δ.Σ στο τμήμα ένταξης – για την καθημερινότητά τους, τα προβλήματα & τις ανάγκες τους. Η εκδήλωση είχε ως στόχο την ευαισθητοποίηση του κόσμου του Πειραιά μέσα από τα παιχνίδια που έλαβαν χώρα, την ανάρτηση πανό που είχαν δημιουργήσει τα ίδια τα παιδιά, αλλά και τη διανομή φυλλαδίων με ενημερωτικό υλικό.

Τις μαθήτριες συνόδευσαν οι εκπαιδευτικοί : Χατζηαναστασίου Άννα, Βεκρή Μαρία, Καρανάσιου Ελισάβετ, Αραθύμου Κατερίνα & Δημητρόπουλος Δημήτρης.           

«Τα παιδιά με προβλήματα όρασης δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν απ’ όσους βλέπουν. Είναι παιδιά που σπουδάζουν, κάνουν μεταπτυχιακά, ασχολούνται με την πολιτική, τη συγγραφή, που συνεισφέρουν στην κοινωνία μας. Διεκδικούν  συμμετοχή, ισοτιμία, ελεύθερα πεζοδρόμια, πινακίδες και καταλόγους εστιατορίων γραμμένους σε σύστημα Μπράιγ», λέει ο κ. Αλέξης Γκλίνος, ειδικός δάσκαλος τυφλών και ψυχή του προγράμματος «Ήλιος» στο συγκεκριμένο σχολείο.

‘Οπως επισημαίνει ο κ. Γκλίνος, από την ένταξη των τυφλών μαθητών στο κοινό σχολείο επωφελούνται τόσο οι τυφλοί, όσο και οι υπόλοιποι μαθητές, καθώς μαθαίνουν πώς να συμπεριφέρονται στα άτομα αυτά.

Στην εκδήλωση συναντήσαμε επίσης, το διευθυντή του 35ου Δημοτικού Σχολείου, κ. Γ. Παναγόπουλο και γνωρίσαμε τον Βαγγέλη Αυγουλά, πτυχιούχο σήμερα της Νομικής Σχολής Αθηνών, μέλος της Διοίκησης της Νεολαίας του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών ο οποίος είχε φοιτήσει στο εν λόγω σχολείο, τον Παναγιώτη Αλεξιάδη τελειόφοιτο μαθητή στο Μουσικό Λύκειο Αλίμου, το Μανώλη Τσιτσιριδάκη, 4ετή φοιτητή Νομικής Σχολής Αθηνών και τον Κωνσταντίνο Βασίλη που εργάζεται ως τηλεφωνητής.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Βαγγέλης Αυγουλάς, πτυχιούχος σήμερα της Νομικής Σχολής Αθηνών, τακτικός εκπρόσωπος στην Ελλάδα της Διεθνούς Οργάνωσης VIEWS για νέους με προβλήματα όρασης και μέλος της Επιτροπής Νεολαίας του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών, έχει συντάξει τον δωδεκάλογο για την ημέρα του Λευκού Μπαστουνιού με τίτλο «Δεν βλέπω, βλέπεις όμως εσύ» :

Όταν με συναντήσεις μπορείς να με βοηθήσεις αν θυμηθείς τα παρακάτω:

1. μόνο εμείς οι τυφλοί κρατάμε λευκό μπαστούνι και αυτό για να περπατάμε με ασφάλεια, όχι για να ξεχωρίζουμε, να παίζουμε, να μας δείχνουν ή να ζητιανεύουμε.
2. είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος αλλά τυφλός. Μη με μεταχειρίζεσαι σαν παιδάκι. Μεγαλώνω, παίζω, τρέχω, διαβάζω, γράφω, σπουδάζω, δουλεύω, παθιάζομαι, κλαίω, γελάω, ερωτεύομαι, θυμώνω, «σερφάρω», κάνω chat,…,όπως ΕΣΥ!
3. πιο εύκολα θα περπατήσω μαζί σου, παρά με το μπαστούνι ή με το σκύλο μου. Όμως, μη με πιάνεις από τον ώμο ή απ’το μπράτσο. άσε με να πιάσω εγώ το δικό σου μπράτσο: Έτσι θα νιώθω (=θα ξέρω) πότε σταματάς, πότε στρίβεις, πότε ανεβαίνεις ή κατεβαίνεις.
4. Μη ρωτάς τον συνοδό μου: «Πώς τον λένε;», «Τι θέλει να ψωνίσει;», «Ποιο φαγητό του αρέσει;», «Που θέλει να πάει;», «Πώς γράφει και διαβάζει;», «Πώς μπορεί;»,… Ρώτησε εμένα, ξέρω και εγώ να σου απαντήσω! Χρησιμοποίησε τον κανονικό τόνο της φωνής σου, όπως μιλάς στους άλλους μίλα και σε εμένα.
5. Μην αποφεύγεις τις λέξεις «βλέπω», «κοιτάζω», «τυφλός» κλπ., τις μεταχειρίζομαι και εγώ. Βλέπω με τα χέρια μου: βλέπω για μένα= αγγίζω, ακούω, μυρίζω, καταλαβαίνω, αισθάνομαι…
6. Σύστησε με στους άλλους, ακόμη και στα παιδιά. Θέλω να γνωρίσω ποιος είναι στην τάξη ή στο δωμάτιο μαζί μου. Μίλησε μου όταν μπαίνεις. Πες μου πως φεύγεις: με φέρνεις σε μεγάλη αμηχανία αν μ’αφήνεις να μιλάω με κάποιον που δεν είναι κοντά μου…
7. Οδήγησε το χέρι μου σε μια καρέκλα. Πες μου που είναι η πόρτα στο δωμάτιο, το αποχωρητήριο, το παράθυρο κλπ. Και αν υπάρχουν εμπόδια ή πράγματα στο πάτωμα. Δε θέλω να κάνω ζημιές, γιατί μπορώ να μην κάνω ζημιές.
8. Βοήθησε με διακριτικά στο τραπέζι και πες μου για το φαγητό στο πιάτο μου. Χρησιμοποίησε το πιάτο μου σαν «ρολόι» και πες μου σε ποια «ώρα» είναι το κάθε είδος του φαγητού μου, π.χ «Το κρέας σου είναι στο Έξι».
Κοίτα το ποτήρι μου να είναι δίπλα στο πιάτο μου και πες μου αν είναι στο δεξί ή στο αριστερό μου χέρι, για να το… «δω» και εγώ όταν το χρειαστώ.
9. Μου αρέσουν οι αθλητικές εκδηλώσεις, το θέατρο και ο κινηματογράφος, φτάνει να με βοηθάς να καταλαβαίνω τι γίνεται διαβάζοντας/περιγράφοντας μου όσα δεν μπορώ να δω.
10. Μου αρέσουν οι εκδρομές και τα πάρτι. Πάρε με στην παρέα σου και γνώρισε με στους καλεσμένους σου.
11. Ξέρω να συμπεριφέρομαι. Αν υστερώ σε κάτι βοήθησε με. Δε θέλω τον οίκτο σου αλλά τη φιλία σου! Μη μιλάς για τη «θαυματουργό αντίληψη» των τυφλών. Μην ξεχνάς ότι όσα έμαθα είναι αποτέλεσμα σκληρής προσπάθειας και εργασίας…
12. Αν είσαι περίεργος θα μιλήσω μαζί σου για το πρόβλημα μου αλλά όχι μόνο γι’αυτό, γιατί για μένα είναι μια παλιά ιστορία! Έχω τόσα άλλα ενδιαφέροντα, χόμπι και απορίες όπως και εσύ!