Την Τετάρτη, 19 Φεβρουαρίου 2020, η ταλαντούχα συγγραφέας Νένα Κοκκινάκη επισκέφθηκε το σχολείο μας με αφορμή τρία project που αφορούσαν τρία διαφορετικά βιβλία της, στα πλαίσια του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και με αφορμή τον εορτασμό για την Παγκόσμια Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας στις 9/2.
Κατά την παραμονή της στο σχολείο μας τρία τμήματα της Β΄ τάξης, το Β2, το Β4 και το Β5 παρουσίασε εργασίες που περιστρέφονταν γύρω από τα βιβλία «Μια σταγόνα ψέμα», «Ζωίτσα», «Κι όμως τη νύχτα… η γη κοιμάται», όπως προβολές παρουσίασης, εικονογράφηση των έργων, μεταφορά του πεζού λόγου κάθε κειμένου σε έμμετρο, δραματοποίηση κομβικών σκηνών των βιβλίων. Ακόμα η συγγραφέας δέχθηκε ερωτήσεις από την ομάδα των δημοσιογράφων του κάθε τμήματος. Εκείνη, με την ζεστή προσωπικότητά της μάς έκανε να αισθανθούμε πολύ άνετα, καθώς κατάφερε να δημιουργήσει ένα πολύ ζεστό και όμορφο κλίμα, μέσα στο οποίο μας μίλησε ανοιχτά και μοιράστηκε τις προσωπικές της εμπειρίες. Όπως ,το κίνητρο, «moto»της ζωής της, «ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΜΕΝΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ».
Κάπως έτσι κύλησαν οι ώρες της συνάντησής μας με τη συγγραφέα, κατά τις οποίες μας αφηγήθηκε προσωπικές της ιστορίες, συνομίλησε μαζί μας, θαύμασε και επιδοκίμασε τις καλλιτεχνικές και λογοτεχνικές μας αναζητήσεις. Όμως περισσότερο κερδισμένες βγήκαμε εμείς, αφού αποκομίσαμε πολλά από τις απόψεις και τις συμβουλές που μοιράστηκε μαζί μας ένας τόσο σπουδαίος άνθρωπος.
Επιμέλεια κειμένου: Στέλλα Πούλιου, Ιωάννα Σκρέτη
Για να δείτε φωτογραφίες πατήστε εδώ: Φωτογραφίες
Για να δείτε βίντεο πατήστε εδώ: https://youtu.be/ajSIav9Xvqo
Μια πολυτάλαντη λογοτέχνιδα αλληλογραφεί με το σχολείο μας
Αγαπημένη μου …
Με νωπή ακόμα την εντύπωση που μου άφησε η επίσκεψή μου στο Ράλλειο Γυμνάσιο την περασμένη Τετάρτη 19 του μηνός, σου γράφω σήμερα δυο λέξεις μόνο και μόνο για να σε ευχαριστήσω που κατάφερες μέσα από το δικό μου ταπεινό έργο να αναδείξεις τις δυνατότητες των μικρών μαθητριών και να χαρίσεις τόσο σε μένα προσωπικά, όσο και στα ίδια τα κορίτσια μια γλυκιά συγκίνηση (που όμως σημαίνει άλλα πράγματα για μένα και άλλα για τις μαθήτριες).
Ας μη γελιόμαστε. Σήμερα, σε πολύ μικρή χρονική απόσταση από την επίσκεψή μου στο σχολείο σας, τώρα που η ανάμνηση συνδέεται με τη νοσταλγία, ξέρω καλά ότι εκείνο που θα μείνει σαν ένα ελάχιστο σωσίβιο στον ωκεανό των ημερών, δεν είναι παρά οι φωτογραφίες. Το είχε γράψει η Κική Δημουλά που χθες έφυγε από κοντά μας και «είχε μιλήσει πολύ. Στους ανθρώπους, στους φανοστάτες, στις φωτογραφίες…» Θυμάμαι έντονα ένα στίχο της: «Ο μόνος αξιόπιστος μάρτυρας ότι ζήσαμε είναι η απουσία μας». Ίσως και το όνειρο: «Δεν ήρθε ένα απόγεμα / που να μη γίνει βράδυ./ Και όνειρο σημαίνει να έρθει κι ένα απόγεμα/ που να μη γίνει βράδυ». Ο χρόνος, βλέπεις, η εικόνα του χρόνου, δεν σταματά στο όνειρο, ούτε και στο παραμύθι…
Ας έρθω όμως στις ερωτήσεις των παιδιών που μου υποβλήθηκαν γραπτά, μια που ο χρόνος δεν επέτρεψε να απαντηθούν όλες. Και πρώτα-πρώτα στο βιβλίο Μια σταγόνα ψέμα. Λοιπόν! Κάθε άνθρωπος και κάθε οικογένεια έχει μυστικά που κρύβει με επιμέλεια, επειδή μπορεί να ενοχλήσουν άλλους, όπως συνέβη με την περίπτωση της Ιωάννας και της Μαργαρίτας. Κι αυτοί οι «άλλοι» είναι πολλές φορές άτομα της ίδιας οικογένειας… Από κει και μετά εξαρτάται από την πλοκή του βιβλίου, όπως την έχει στήσει ο συγγραφέας του. Όσο για το ψέμα, δεν είναι πάντα «κακό», όπως αποδεικνύεται. Κακό είναι μόνο εκείνο που βλάπτει τους άλλους.
Η Ζωίτσα, είναι ένα βιβλίο αναμνήσεων. Σ’ αυτό προσπάθησα να αναστήσω το παρελθόν μέσα από τα μάτια ενός παιδιού και να συνδέσω τα μικρά της καθημερινότητας με τη νοσταλγία της ανάμνησης. Πρωταγωνίστρια η μικρή μου αδελφή που τόσο αγαπούσα και αγαπώ…
Το τρίτο βιβλίο Κι όμως… τη νύχτα η γη κοιμάται, εκθέτει τον κίνδυνο που μπορεί να σημάνει ένα ξαφνικό και ανέλπιστο γεγονός ειδικά όταν έχει να κάνει με μικρά παιδιά. Ο συγγραφέας εδώ επεκτείνει την πλοκή στην καθημερινότητα, στα συναισθήματα και τελικά στην αγάπη που δένει τα μέλη μιας οικογένειας. Η έμπνευσή του προέρχεται από ένα αληθινό, συγκλονιστικό γεγονός που έτυχε να με ταράξει και να ωθήσει τη φαντασία μου σε αυτή την ιστορία.
Κλείνοντας θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τα πολύτιμα δώρα σας, αλλά και ιδιαίτερα για τη θεατρική μεταφορά των βιβλίων που δεν απαιτεί μόνο χρόνο και σωστή καθοδήγηση, αλλά και ταλέντο που έγινε ολοφάνερο. Ανυπομονώ να δω και στον υπολογιστή μου την όμορφη αυτή εκδήλωση!
…, σε φιλώ με πολλή αγάπη και σε παρακαλώ να μοιραστείς την επιστολή μου με τις γλυκές σου μαθήτριες!
Νένα Κοκκινάκη
Αθήνα, 23/2/2020
