Μετά την
περσινή
μας νίκη με την κατάληψη της 1ης θέσης στον
Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ρομποτικής, αρκετοί περίμεναν στη γωνία
για να δουν αν η νίκη μας εκείνη ήταν προϊόν τύχης ή
συστηματικής δουλειάς. Ε, λοιπόν, η νίκη εκείνη κερδήθηκε με την
αξία μας. Η απόδειξη ήλθε φέτος με την κατάληψη της 2ης
και της 3ης θέσης (!) στον φετινό διαγωνισμό. Οι δύο
ομάδες μας απέδειξαν αυτό που εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά: στο
σχολείο μας γίνεται εξαιρετική δουλειά σε πολλούς τομείς, και
στη Ρομποτική.
Το Σάββατο 12
Ιουνίου 2010 διεξήχθη ο Διαγωνισμός Ρομποτικής του
WRO (της Παγκόσμιας Ολυμπιάδας
Ρομποτικής) για τα σχολεία της Ελλάδας, στο Αθλητικό Κέντρο του
Δήμου Αθηναίων στην Πέτρου Ράλλη.
Το σχολείο μας
συμμετείχε με δύο ομάδες, μια από την Α’ γυμνασίου
Power Girls (Ισαβέλα Κοτσαχείλη, Χρύσα
Κουγιουμτζή και Αθηνά Πετροπούλου) και άλλη μια από τη Β’
γυμνασίου Fedon’s
Angels (Χριστίνα Ζαχαράκη, Βασιλική Καναβού και Ιωάννα
Μπάρλα). Προπονητές ήταν, η Αγνή Παχούλη και ο Γιάννης Τούρλος.
Φέτος οι ομάδες μας, έχοντας την εμπειρία της Παγκόσμιας
Ολυμπιάδας Ρομποτικής της Ν. Κορέας, ήταν πάρα πολύ καλά
προετοιμασμένες και υπήρχε μια κρυφή ελπίδα ότι θα επαναλάβουμε
την περσινή επιτυχία.
Πράγματι, και οι
δύο ομάδες παρουσιάστηκαν πανέτοιμες για τον διαγωνισμό. Στην
πρώτη προσπάθεια, εξαιτίας της κακής οργάνωσης του αγώνα την ώρα
ακριβώς που το ρομπότ της ομάδας της Β’ τάξης είχε ολοκληρώσει
τα ¾ των προβλεπόμενων ενεργειών και της διαδρομής, ένας μαθητής
δημοτικού πέρασε ξυστά από το τραπέζι και προκάλεσε την
αποδιοργάνωση του ρομπότ. Είχαμε φτάσει μιαν ανάσα πριν από τη
νίκη. Ο προπονητής κ Τούρλος διαμαρτυρήθηκε στους κριτές και
στους οργανωτές οι οποίοι έδωσαν άλλη μια προσπάθεια, αλλά
δυστυχώς είχε χαθεί το momentum.
Ωστόσο, στη
δεύτερη προσπάθεια οι μαθήτριες της Α’ τάξης (Power
Girls) κατέλαβαν τη 2η θέση και οι μαθήτριες
της Β’ τάξης την 3η θέση στην κατηγορία γυμνασίων.
Είναι ένας πραγματικός θρίαμβος η επανάληψη της νίκης και η
προσθήκη μιας ακόμη από άλλη ομάδα. Είναι ένα κατόρθωμα το οποίο
οφείλεται στην τεράστια προσπάθεια που έναν οι μαθητικές ομάδες
με την εμπνευσμένη καθοδήγηση των δύο προπονητών-καθηγητών.
Όπως είχα
σημειώσει και κατά την πρώτη νίκη μας, οι κανόνες του
παιχνιδιού, η διαφορετική κάθε φορά πίστα, λεπτομέρειες στο
σχεδιασμό ή στα χρώματα της πίστας και άλλοι απρόβλεπτοι
παράγοντες, καθιστούν σχεδόν αδύνατη τη βεβαιότητα της νίκης για
οποιαδήποτε ομάδα, όσο καλά προετοιμασμένη κι αν είναι. Οι
παράγοντες τύχη, συγκυρία, απρόβλεπτο, παίζουν (δυστυχώς) ακόμη
πολύ μεγάλο ρόλο, ίσως σε ποσοστό που ξεπερνά το 10%. Στον
διαγωνισμό τον φετινό υπήρχαν χτυπητές αδυναμίες τις οποίες οι
οργανωτές θα πρέπει να εξετάσουν με προσοχή.
Θα πρέπει όμως
να αναγνωρίσουμε ότι τα παιδιά και οι προπονητές τους αφιέρωσαν
φέτος πολλαπλάσιο χρόνο προετοιμασίας. Χαρακτηριστικά να
σημειώσουμε ότι το προηγούμενο βράδυ οι δύο προπονητές δεν
κοιμήθηκαν, αλλά δούλεψαν στο εργαστήριο πληροφορικής του
σχολείου μας μέχρι της 6 το πρωί, προκειμένου να μειώσουν τον
αστάθμητο παράγοντα σε μονοψήφιοι ποσοστό, κάτι που δυστυχώς,
ακόμη και αν έγινε, ίσχυσε το μικρό ποσοστό του απρόβλεπτου.
Στην κατηγορία του γυμνασίου την 1η θέση κατέλαβε
πανάξια η ομάδα του Γυμνασίου Πτολεμαΐδας, η οποία και πέρσι
είχε πραγματοποιήσει εξαιρετική εμφάνιση.
Αξίζουν πολλά
συγχαρητήρια για τα κορίτσια των δύο ομάδων που έκαναν μια
εξαιρετικά επίπονη και οργανωμένη προσπάθεια όλη τη χρονιά,
προκειμένου να πραγματοποιήσουν αυτήν την εξαιρετική εμφάνιση.
Το γεγονός ότι δεν κατέλαβαν την 1η θέση δεν μειώνει
καθόλου την αξία της προσπάθειας. Αν ο αριθμός των συμμετοχών
ήταν μεγαλύτερος θα μπορούσαν να συμμετάσχουν στην Παγκόσμια
Ολυμπιάδα δύο σχολεία, ωστόσο αυτό δεν έγινε φέτος.
Ασφαλώς, αυτό
που έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία, είναι η
εκπαιδευτική-μορφωτική εμπειρία που απέκτησαν για όλη τη ζωή
τους οι μαθήτριες.
Περισσότερα
συγχαρητήρια αξίζουν βέβαια στους δύο καθηγητές προπονητές, οι
οποίοι σε βάρος του προσωπικού και οικογενειακού τους χρόνου
προπόνησαν με υπομονή, προσοχή, φροντίδα και επιστημονική
ακρίβεια τις δύο ομάδες μαθητριών μας. Μπράβο σε όλες και όλους,
και βέβαια, υπάρχει μέλλον…
Δ. Καλαϊτζίδης
|